Inktvis

Andere namen: zeekat, zeekatbeen

Het inktvisbeen, beter bekend onder de Engelse namen cuttlebone of cuttlefish bone, is een unieke interne structuur in het lichaam van de inktvis die voornamelijk dient als hydrostatisch orgaan. Dit bot is licht en poreus en de structuur is gebaseerd op overlappende kamers die inktvissen naar behoefte kunnen vullen met gas of water. Het is in wezen een natuurlijke onderzeeër, waardoor de inktvis voortdurend van diepte in de oceaan kan veranderen. Om deze reden is het bot van de inktvis een ideale indicator voor paleontologisch onderzoek, omdat de sedimenten kunnen worden gebruikt om de evolutie van het zeeleven in de loop van de tijd vast te stellen.

Hoewel zeekattenbot in de natuur voornamelijk wordt gebruikt als zwemblaas voor zeekatten, vindt het in mensenhanden toepassingen op verschillende gebieden. In de dierenwinkel kom je zeekat het vaakst tegen op de vogelafdeling, waar het dient als calciumsupplement en mineraalbron voor de snavels van papegaaien, kanaries en andere volièrevogels. De meelachtige vorm van zeekat wordt ook toegevoegd aan reptielenvoer. De poreuze textuur maakt het uitstekend geschikt voor het slijpen van snavels en klauwen. Vroeger werd het ook gebruikt om kappersschrapers te maken of als schuurmiddel voor het polijsten van hout. Tegenwoordig wordt het ook gebruikt om poeder te maken voor wastabletten, dat vlekken helpt verwijderen en de kleuren van het wasgoed beschermt. Interessant genoeg is het in Japan ook te vinden in de vorm van poeder dat aan kindersnoep wordt toegevoegd.