Paardenbloem (Taraxacum officinale)

Andere namen: Paardenbloem, paardenbloem, paardenbloem, paardenbloem, luzerne

Paardenbloem (Taraxacum officinale), ook wel bekend als paardenbloem, puist, alfalfa, melkkruid of paardenbloem, is een veel voorkomende plant waarvan het gebruik heel breed is. Dit vaste kruid uit de sterfamilie groeit bijna overal in Tsjechië. Het vindt zijn plaats in weiden, braakliggende akkers, taluds, tuinen, parken, maar ook in diverse vuilnis. Naast haar onmiskenbare schoonheid brengt de paardenbloem ook een aantal helende effecten met zich mee. Het zijn deze effecten die haar tot een veelgebruikte plant in de geneeskunde en cosmetica maken.

Paardenbloem wordt gekenmerkt door een groot aantal waardevolle stoffen, waaronder magnesium, kalium, calcium, ijzer, mangaan, maar ook vitamine A, B, C en D domineren. In de geneeskunde wordt vooral de paardenbloemwortel gebruikt, die een belangrijke ontgiftende werking heeft. Het ondersteunt de spijsvertering, lever- en nierfunctie, helpt bij galblaasproblemen en heeft ook een vochtafdrijvende werking. Paardebloemwortel is daarom te vinden in een breed scala aan ontgiftende theeën en extracten. In cosmetica worden vooral paardenbloemen gebruikt. Hun extract wordt toegevoegd aan crèmes, maskers en oliën voor de gevoelige huid, omdat het sterk ontstekingsremmend en kalmerend werkt. Daarnaast werkt paardenbloem als antioxidant, waardoor het geschikt is voor de behandeling van de rijpere en ouder wordende huid. De jonge bladeren kunnen in salades worden gegeten en de wortel wordt gebruikt als koffiesurrogaat.